ناصر فکوهی

پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه انبوه، انبوهی که دائما دوباره آغاز می‌شود، ظاهرا گاه به مکان‌هایی که دیگران از آن‌ها گذر کرده‌اند بازمی‌گردد، گویی بخواهد از سنتی پیروی کند، گویی بخواهد چیزی را که به نفع خود اوست دنبال کند. در…

پیشگفتار کتاب “همراه با باد” نوشته ناصر فکوهی شاید نزدیک به پانزده سال پیش بود که در سال‌های نخست ورود به دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران و زمانی که در حال اولین آماده‌سازی‌ها برای تألیف و ترجمۀ کتابی با نام درآمدی بر انسان‌شناسی…

از اندیشه‌های کلیشه‌ای و موردپسند حوزه‌ی سیاسی وابسته دانستن همه‌کس و همه‌چیز از خوب و بد به خود به‌شکل مثبت یا منفی است. نوعی خودمحوری و خودشیفتگی بی‌دلیل و بی‌پایه. همچنین کسانی که به این حوزه، چه در قالب موافق یا مخالف، چه در حوزه‌ی اجرا…

در دنیای جدید همه چیز تغییر کرده یا در حال تغییر است. در دوران پدربزرگ‌های ما کارمند دولت بودن اعتباری داشت و البته درآمدی به نسبت خوب. این مردهای دولتی موارد خوبی برای ازدواج بودند و لاجرم سرشان در هیچ شرایطی بی‌کلاه نمی‌ماند. حالا اما کسی…

پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه برعکس در محله‌های دیگر، در ساعتی دیروقت، اغلبِ پرسه‌زنان مشکوک به نظر می‌رسند. همۀ کسانی که جرئت نمی‌کنند در طول روز بیرون بیایند، از خانۀ خود خارج می‌شوند، هراس آن‌ها در این بوده که شناخته…

تا چند روز دیگر سرنوشت انتخابات آمریکا روشن خواهد شد و هر چند ممکن است این سرنوشت، تداوم تعلیق کنونی تا یک یا چندین هفته باشد، اما تصویر ما از آینده این کشور و به تبع آن سرنوشت جهان بسیار روشن‌تر خواهد بود. در این روزهای آخر، با ناصر فکوهی،…

به یاد عباس معیری (۱۳۱۸-۱۳۹۹) امروز سخن‌ گفتن از مرگ، گویی به مشغولیتی پیوسته برای کسانی بدل شده که هنوز زنده مانده‌اند؛ گویی همه ما به بازیگران ناخواسته «مُهر هفتم» برگمان تبدیل شده‌ایم و ناچار هستیم به بازِی مرگ بر سر شطرنج زندگی تن…

نشست یکصد و شصت و پنجم یکشنبه های انسان‌شناسی و فرهنگ با همکاری اداره کل مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران یکشنبه ۱۵ اردیبهشت ۹۸ ساعت ۱۶ الی ۱۹ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات موضوع: خوانش سیاسی فضاهای تهران مدرن عنوان:…

ناصر فکوهی در گفت و گو با فرهیختگان گفت: اندیشیدن و اندیشه و به‌ویژه خلاقیت در اندیشه، بدون گفت‌وگو امکان‌پذیر نیست. از این‌رو، روشن است که پیامد نبود یا کمبود گفت‌وگو به صورت مستقیم یا غیرمستقیم کمبود یا نبود رشد فکری و خلاقیت‌های انسانی،…

در سال‌های دهه ۱۳۴۰، همانگونه که می‌دانیم سیاست فرهنگی رژیم پیشین ملغمه‌ای بود از تضادها‌: از یک سو، نوعی دموکراسی فرهنگی آغاز شده بود که در بسیاری موارد به گسترش و حتی تعمیق و ریشه‌گرفتن گروهی از فرایندها و رفتارهای فرهنگی مفید دامن می‌زد…