یادداشت‌ها

کریستیان دو پورتزامپارک (Christian de Portzamparc) معمار و شهرساز است. او دانش‌آموخته مدرسه ملی هنرهای زیبا (بوزار)(1969) و نامزد جایزه پریتزکر (1994) بوده است. دو پور تزامپارک، متولد سال 1944 در کازابلانکا (مراکش) است و دفتر خود را در سال…

زمانی که قوطی‌های سوپ ِ کمپبل ِ اندی وارهول، برای نخستین بار در 1962 به نمایش درآمدند، بیش از آن‌که تحسینی حتی دورادور را برانگیزند، اسباب مضحکه و رسوایی شدند. این نمایش بیشتر گویای یک «نا-هنر» بود تا یک هنر. اما تاثیر بنیانگذاری…

ژان نوول (Jean Nouvel) (زاده 1945) معمار فرانسوی می‌گوید: «فکر نمی‌کنم واقعا یک شعبده‌بازباشم، اما تلاش می‌کنم فضایی ایجاد کنم که خوانش‌ناپذیر باشد؛ فضایی که تداومی ذهنی از چیزهایی که می‌بینیم را بسازد». از معروفترین آثار او می‌توان به…

یکی از مشخصات منفی فرهنگ برخی از ایرانیان که بارها و بارها  بر آن تاکید شده است و خود نتیجه درماندگی و دور ماندن از کاروان آزادی و تمدن و روشن‌بینی جهانی بوده است، ارباب‌منشی و زورگویی ظالمانه نسبت به پایین‌دستان و چاپلوسی و بندگی نسبت به…

دو نگاه کاملاً متفاوت می‌توان به فیلم باربی داشت. نگاه‌هایی که ناشی از لایه‌بندی آگاهانه یا ناخودآگاهانه سناریو و ساخت سینمایی فیلم است. در نگاهی نخستین که چندان دربارۀ آن درنگ نمی‌کنیم، تنها خود فیلم مطرح است: یک فیلم سرگرم‌کننده…

در نوشتار کوتاهی که در اینجا به‌یاد و برای احترام به خاطره و سهم پراهمیت جلال آل‏احمد در فرهنگ ایران دارم، ابتدا مایلم با سخنی کوتاه از موضوع احمد فردید گذر کنم: استاد گرانقدر و دوست گرامی، داریوش آشوری که از نزدیک ایشان را…

در نظریه‌ بوردیویی سانسور، میدان و خشونت نمادین اهمیتی اساسی دارند. میدان یعنی پهنه‌ای اجتماعی که درونش کنشگران بر سر امتیازات مادی و غیرمادی با یکدیگر رقابت دارند؛ و خشونت نمادین، یعنی گونه‌ای از خشونت که صرفا می‌تواند بر پایه «امکان…

سینمای شاعرانه محمد‌رضا اصلانی، شعر را به مثابه ابزاری برای ویرانگری استفاده می‌کند. دوربین همچون قلم، عمل می‌کند که شعر را به جهان می‌آورد، ولی همچنین به مثابه سلاحی که «واقعیت» را در سطح بیرونی تخریب می‌کند تا آن را در قالب «واقعیت واقعی»…

سرهای سنگی بر بوم‌های نقاشی / درباره فرناندو بوترو (1932) اگر خورخه لویس بورخس، گارسیا مارکز، اوکتاویو پاز و بسیاری دیگر از نویسندگان سنت واقع‌گرایی جادویی را  تکراری از تاریخ هنرهای تجسمی ابتدای قرن در امریکای لاتین بدانیم، فرناندو…

ماکس وبر، «دولت» را  تبلور ِ مادیت‌یافته مشروعیت ِ خشونت انسان بر انسان می‌داند. اما با چشم‌اندازی گشوده‌تر، با توجه به تجربه بزرگ نسل‌کشی‌های قرن نوزدهم و بیستم، کشتارها و جنگ‌های هولناک، بی‌رحمی‌ها و به ویژه زن‌ستیزی به مثابه محور اساسی ِ…