کتاب پنجاه و پنج

عباس کیارستمی عباس آنجا نیست. پشت آن عینک سیاه، تنها یک کودک پنهان شده. کودکی با تمام جهان که برسرش آوار شده. در کوچه‌های ویران و خالی می‌دود، به دنبال آن‌ها که دوستشان دارد و دوستش دارند. آنجا «کانون» است که بر سرش ویران شده. آنجا…

 کتاب پنجاه و پنج/ یادداشت‌های ناصر فکوهی و عکس‌های مهرداد اسکویی/ تهران/ نشر اتفاق/ ۱۴۰۰ گیزلا سینایی دختر زیبای ِ بلند قامت، در خیابان‌های بوداپست قدم ‌می‌زند. شرق برایش جایی دوردست است. جایی میان کاخ‌های رویایی و خیام و شعر و…

  کتاب پنجاه و پنج/ یادداشت‌های ناصر فکوهی و عکس‌های مهرداد اسکویی/ تهران/ نشر اتفاق/ ۱۴۰۰ بهروز غریب پور در تالار کوچک فردوسی و بر صحنه کوچکتر آن، عروسک‌های بهروز غریب‌پور، عظمتی خیره‌کننده و باور‌نکردنی دارند.  وقتی تاریکی مطلق…

پاره‌ای از یک کتاب: کتاب پنجاه و پنج، یادداشت‌های ناصر فکوهی و عکس‌های مهرداد اسکویی/ تهران/ نشر اتفاق/ 1400 علی اکبر صادقی میخ‌ها. میخ‌ها. میخ‌ها. پیرمرد، جوانی شادمان است که پیش دوربین شکلک در‌می‌آورد. دشت ِ صورتش را هر کسی هر‌گونه…

 کتاب پنجاه و پنج/  یادداشت‌های ناصر فکوهی و عکس‌های مهرداد اسکویی/ تهران/ انتشارات اتفاق/  1400   گیزلا وارگا سینایی  دختر زیبای ِ بلند قامت، در خیابان‌های بوداپست قدم ‌می‌زند. شرق برایش جایی دوردست است. جایی میان کاخ‌های رویایی…

  شیراز است. حافظیه. گرمای تابستان. شب است و بادی آرام. جوان، پیراهن سپیدی برتن، لاغر و ساده و بی‌آلایش پوشیده و روی زمین نشسته است . میان آوای نوازندگانی که احاطه‌اش کرده‌اند؛ خجالت‌زده می‌نماید. موهای سیاه زیبایی دارد و چهره‌ای روشن. …

خانه خلوت است. باغ سبز. کوچه‌های ژنو خسته کننده. و پرسه زدن در پاریس همیشه خوشایند. فیلسوف، در این سویش هانری کربن را دارد و در آن سویش علامه طباطبایی را. کوچک است. خانه‌ای بزرگ و آدم‌هایی که هریک از جایی و فرهنگی آمده‌اند. شاید سرنوشت او…

سنگی شکسته. قلبی له‌شده. شاعری مُرده. سیگاری فرو افتاده. چشمانی نگران. لبانی دوخته. کالبدی بی‌جان. لبخدی بی‌جان. زبانی تلخ. شاعری که بود. شاعری که نبود. این سرزمین با  عاشقانش چه می‌کند؟ روی بستر خوابیده است. منتظر است که مرگ به سراغش…

خسروی ِ سال‌های دور، جوانی خوش‌رو است و شاد و خندان. برون‌آمده از خانواده‌ای که دوستشان دارد. پدری که برای او  الگویی از صداقت و از خود‌گذشتگی است. با آرزوهایی که دیگران چندان آن‌ها را نمی‌فهمند. خسروی آن سال‌ها باید همچون پدر و سنت…

همیشه کسی «در جستجوی زمان از دست‌رفته»‌ خود است. کسی مثل سحابی. از تهران به ایتالیا و فرانسه. از سینما به ادبیات و نقاشی. همیشه کسی هست که ظرافت پروست، دنیای  خیالین و واقعیت تلخ زندگی او را با شادمانی و رنج‌ها و خنده‌های شبانه‌اش درک کند.…