مرور برچسب

عکاسی

پاره‌ای از یک کتاب (۱۵۷): کتاب ۵۵

احمدرضا احمدی وقتی روی مبل بزرگ خود می نشیند و چهره در هم می‌کشد. وقتی با رنگ پریده، چشمان خسته، حرکات آرام رو به دوربین نگاهمان می کند. فراموش می کنیم چه می‌گوید: دستانت را تا صبح نزد من به امانت نهادی، نان را گرم کردی، به من دادی. ساعت…

پاره‌ای از یک کتاب(۱۵۴):من، او، آن‌ها‌، هویت در نگاه واژگون‌ساز دوربین‌‌

نخستین گروه از پرسش‌هایی که گمان می‌کنم در اینجا می‌توانیم به آن‌ها بپردازیم را با این پرسش اولیه و پیش‌شرط و چارچوب کارمان آغاز کنیم: انسان‌شناسی چیست؟ انسان‌شناسی را می‌توان علم شناخت انسان در چهار بُعد اساسی ِ هستی او یعنی زیست یا…

پاره ای از یک کتاب (۶۷): من، او، آنها؛ هویت در نگاه واژگون ساز دوربین

من، او، آنها؛ هویت در نگاه واژگون ساز دوربین، ناصر فکوهی، انتشارات آبی پارسه، تهران/ 1401 تلقی عکاسی به‌عنوان هنری پاپ و یا غیر پاپ همواره موضوعی چالش‌برانگیز میان منتقدان و طرفداران عکاسی بوده است. سوزان سانتاگ می‌گوید:…

کوته‌نوشت‌های اجتماعی (۲۳): فروپاشی ِ بدن ِ به مثابه سوژه مشاهده

سوزان سونتاگ، فیلسوف، رمان‌نویس، پژوهشگر و فیلمساز، یک فعال فمینیست ِ رادیکال ِ چپ بود. آخرین شریک زندگی‌اش آنی لیبویتز، عکاس، شهرتش را مدیون پرتره‌های ِ لوکس ِ سلبریتی‌ها، رئوسای جمهور و خانواده‌های سلطنتی است. در آنچه این دو را به…

عکاسان ایرانی: رضا دقتی

رضا دقتی (۱۳۳۳ در تبریز)، فتوژورنالیست فرانسوی ایرانی تبار نشریه نشنال جئوگرافی است که در دنیا او را با نام رضا می شناسند. رضا از ۱۴ سالگی عکاسی را خودآموز یادگرفته است. وی همچنین از دانشگاه تهران فارغ التحصیل رشته معماری است. منبع متن…

عکس و پژوهش اجتماعی

عکاسی به مثابه یک ابداع فناورانه، پیشینه‌ای دارد که می‌توان تا قرون وسطای اروپایی و حتی پیش از آن دنبال کرد، اما ابداع نخستین دوربین‌های عکاسی کاربردی، تقریبا به نیمه قرن نوزدهم و استفاده سیستماتیک و گسترده از عکاسی برای ثبت وقایع…

زیباشناسی امر ساده

عکاسی عشایری در ایران بسیار زود و از ابتدای قرن بیستم با ورود نخستین انسان شناسان اروپایی و آمریکایی (اسپونر، بارت، بازن، بک، تاپر و … که تخصص تقریبا همه یِ آنها مطالعات عشایری بود ) آغاز شد. دغدغه یِ این پژوهشگران که چندان نیز با رویکردهای…

پاره های هنر (۲۱)، فوکو: دوین مایکلز، عکاسی در جستجوی امر ناپیدا

برگردان ناصر فکوهی در تاریخ ِ رابطه میان عکاسی و نقاشی که امروز عمری بیش از یک قرن دارد، سنتی وجود داشته که در آن عکاس وادار می شد شکل زنده‌ای از «امر واقعی» را عرضه کند؛ نقاشی هم وادار می شد روح و پیام یا رویایی را که درون امر واقعی…

من، او ، آنها: هویت در نگاه واژگون سازِ دوربین

تصویر: عشایر قشقایی، آباده، 1389، حسن غفاری عکاسی فرایندی ویرانگر است: فرایندی برای توقف زمان یا مرگ در حالتی تصنعی که جز لحظه ای به طول نمی انجامد و سخن گفتن از «شکار لحظه ها» گویای تلاشی برای «فرازش» (sublimation) بی رحمی از خلاقیت…