یادداشت‌ها

در نظریه‌ بوردیویی سانسور، میدان و خشونت نمادین اهمیتی اساسی دارند. میدان یعنی پهنه‌ای اجتماعی که درونش کنشگران بر سر امتیازات مادی و غیرمادی با یکدیگر رقابت دارند؛ و خشونت نمادین، یعنی گونه‌ای از خشونت که صرفا می‌تواند بر پایه «امکان…

سینمای شاعرانه محمد‌رضا اصلانی، شعر را به مثابه ابزاری برای ویرانگری استفاده می‌کند. دوربین همچون قلم، عمل می‌کند که شعر را به جهان می‌آورد، ولی همچنین به مثابه سلاحی که «واقعیت» را در سطح بیرونی تخریب می‌کند تا آن را در قالب «واقعیت واقعی»…

سرهای سنگی بر بوم‌های نقاشی / درباره فرناندو بوترو (1932) اگر خورخه لویس بورخس، گارسیا مارکز، اوکتاویو پاز و بسیاری دیگر از نویسندگان سنت واقع‌گرایی جادویی را  تکراری از تاریخ هنرهای تجسمی ابتدای قرن در امریکای لاتین بدانیم، فرناندو…

ماکس وبر، «دولت» را  تبلور ِ مادیت‌یافته مشروعیت ِ خشونت انسان بر انسان می‌داند. اما با چشم‌اندازی گشوده‌تر، با توجه به تجربه بزرگ نسل‌کشی‌های قرن نوزدهم و بیستم، کشتارها و جنگ‌های هولناک، بی‌رحمی‌ها و به ویژه زن‌ستیزی به مثابه محور اساسی ِ…

دیالکتیک ارباب/برده با منشاء فلسفی مدرن آن در هگل (پدیدار‌شناسی روح،1807)  و پیشتر و بیشتر از آن، در قالب گفتمان اجتماعی دو لا بوئسی (گفتار در بندگی خود خواسته، 1576) همواره موضوعی بوده که دستکم با جامعه‌شناسی سیاسی ِ قرن نوزده مارکس و…

 از این رو، زمانی که  متخصصان از این تز دفاع می‌کنند که در پهنه مسکونی یا در واحد مسکونی (مجتمع) بهتر آن است که ترکیبی شبیه به واقعیت متکثر اجتماعی به وجود بیاید ( برای نمونه تکثر ِ نژادی، فرهنگی، سبک زندگی) تا میزان تحمل اجتماعی…

   در نگاه نخست به نظر می‌رسد «درهم‌آمیزی» در برابر «جدایی‌گزینی» در فضای شهری، یک انتخاب روشن، در جهت عدالت اجتماعی و بالا بردن  قابلیت همزیستی، دگردوستی و انسجام اجتماعی باشد. اما در واقعیت ِ پهنه شهری، چنین نیست. روابط پویای اسکان و…

نهم مرداد 1400، جلال ستاری، استادی بزرگ و انسانی بی‌مانند، در گذشت. سال‌های سیاهی بودند: سیاه‌تر از امروز؛ وقتی حتی نمی‌توانستیم  یکدیگر را در آغوش بگیریم و برای از دست رفتن عزیزی، سر بر شانه یکدیگر بگذاریم و بر سر خاکش بگرییم. مدت‌ها بود…

دو خبرنگار (الهه محمدی و نیلوفر حامدی) کاری را که هر خبرنگار شرافتمندی در هرکجای عالم می‌کرده است، کرده‌اند. آنها خواسته‌اند شریف باشند، خواسته‌اند به مردم و به جامعه و کشور خود ایمان داشته باشند، خواسته‌اند بلندگوی حقوق مردم و جامعه ما را…

امروز دوستی می‌پرسید: چرا این همه «کار» می‌کنی؟ فکر کردی اصلا کسی «این‌ها» را می‌خواند؟ گفتم: نمی‌دانم، امروز مثل کشتی‌شکستگانی هستیم که در آب‌های سرد اقیانوس رها شده‌ایم؛ کار کردن، گفتن و نوشتن برای من دو دلیل دارد، شاید هردوشان هم،  …