زبان، معجزهای انسانی است؛ زیرا یک نظام ارتباطی زیستی با پیامهای ساده که در نزد تقریبا همه حیوانات گونهای از آن را میبینیم، در آن به نظامی پیچیده از نمادها، ذهنیات ِ نیک و شر، خاطرات و واژگانی ردهبندی شده در سطح شناخت رسیدهاند که سپس تمام هستیشناسی ما را بنا کردهاند: حافظه، زمان و فضا و هویت و فرهنگ ما، جهان و طبیعت و همه موجوداتی که با آن بازآفریدهایم، واقعیتی همان اندازه شادمانند که اندوهبار.
ناصر فکوهی / ۱۴۰۱