کوته نوشت‌های اجتماعی (۴): خواب
یک سوم از زندگی ما در خواب می‌گذرد، کمی بیشتر یا کمتر. پرسش این است: آیا این «زمان»ی از دست‌رفته است یا سرچشمه‌ای برای خلاقیت؟ آیا اصولا می‌توان میان آن یک سوم خواب و این دو سوم بیداری رابطه‌ای معنا‌دار و تاثیرگذار، فراتر از نیاز‌های بیولوژیک یافت؟ شاید اینجا رابطه کوه‌یخی ِ ناخودآگاه و خودآگاه به ذهنمان برسد. خواب‌هایی که از یادمان می‌روند تا در وجودمان خانه کنند و خواب‌های ِ بیداری‌مان که همچون اشباحی ناخوانده از ذهنمان می‌گذرند: پایه‌هایی خطرناک برای وجود اجتماعی‌مان.
پست های مرتبط
ناصر فکوهی / ۱۴۰۱
