طراحی (چه آن را کُنشی هنری بدانیم و چه نه) یکی دیگر از راه های شکستن مرزها، میان زیبایی شناسی و زندگی روزمره است. در این پهنه، مفهوم های گوناگون از زیبایی، از کارکرد، از رابطه ای (کمابیش نزدیک) میان سیاستِ تجاری، با یکدیگر روبرو می شوند. پرسش آن است که مبلمان، ابزارها و اشیاء مختلف چگونه باید به تقاضای کنونی مصرف کننده، پاسخ دهند؟ آیا طراحی باید ناپایداری و مقطعی بودن را هدف بگیرد یا پایداری را؟ آیا طراحی باید با تزئین و عناصر دکوراتیو مقابله کند؟ آیا اشیایی که طراحی می شوند باید در مقیاس گسترده تولید و توزیع شوند یا خیر؟ آیا چنین طرح هایی بیشترین تعداد مخاطبان را هدف می گیرند یا صرفا علاقمندان آشنا به کار و طبقه ای ممتاز از جامعه را؟ آزادی طراح تا به کجا است؟ طراحی چگونه می تواند مصرف کننده را درون فراینده اجتماعی [هنر] وارد کند؟ از طراح ها، دائما در این موارد پرسش می شود، آن هم در دورانی که کار ایشان به صورت روزافزونی گسترش می یابد.
لاسکو در ویکیپدیا
https://en.wikipedia.org/wiki/Gilbert_Lascault
درباره پاره های هنر:
مطالب «پاره های هنر»، برگزدان ناصر فکوهی از تکه های کوچکی هستند برگزیده، از کتابی درباره گفتارهایی از اندیشمندان و نویسندگان جهان درباره رشته های گوناگون هنر و یا نظریه هنر به طور عام. این پاره ها، به تدریج در وبگاه «انسان شناسی و فرهنگ» منتشر می شوند. رفرانس های دقیق و برابرنهاده های فارسی، در انتشار نهایی این مجموعه به صورت کتاب، در اختیار خوانندگان قرار می گیرد. برای دستیابی به پاره های هنر پیشین روی برچسب پاره های هنر کلیک کنید. «پاره های هنر» و «پاره های معماری» به صورت متناوب هر هفته شنبه ها منتشر می شوند.
