محمد عبداللهی

بیایید، بیایید که جان دل ما رفت بگریید، بگریید که آن خنده گشا رفت برین خاک بیفتید که آن لاله فروریخت برین باغ بگریید که آن سرو فرا رفت درین غم بنشینید که غم خوار سفر کرد درین درد بمانید که امید دوا رفت دگر شمع میارید…