یادداشت‌ها

ژانر سینمای  مستند جعلی که وودی آلن در این فیلم، با استفاده از ماهرانه‌ترین فناوری‌ها، خود را در قالب یک مستند مربوط به سال‌های نیمه قرن بیستم ساخته، شاید بهترین قالب برای روایتی باشد که از زندگی انسان‌ها در جهان پسا‌جنگ می‌توانست انتخاب…

خانه خلوت است. باغ سبز. کوچه‌های ژنو خسته کننده. و پرسه زدن در پاریس همیشه خوشایند. فیلسوف، در این سویش هانری کربن را دارد و در آن سویش علامه طباطبایی را. کوچک است. خانه‌ای بزرگ و آدم‌هایی که هریک از جایی و فرهنگی آمده‌اند. شاید سرنوشت او…

سنگی شکسته. قلبی له‌شده. شاعری مُرده. سیگاری فرو افتاده. چشمانی نگران. لبانی دوخته. کالبدی بی‌جان. لبخدی بی‌جان. زبانی تلخ. شاعری که بود. شاعری که نبود. این سرزمین با  عاشقانش چه می‌کند؟ روی بستر خوابیده است. منتظر است که مرگ به سراغش…

تابلو «159» / (1967) مارسیا هفیف(Marcia Hafif) ، نقاش آمریکایی در دوره سکونت هشت ساله‌اش در رُم (1961-1969) بود که برای نخستین بار آثار انتزاعی خود را که آن‌ها را «پاپ مینیمال» (Minimal Pop) می‌نامید خلق کرد. تابلوی «159» با یک طرح ساده…

مفهوم هنر به صورت متعارف یا دستکم پیش از آنکه به دوران مدرن برسیم، با مفهوم «ساخت» و «مهارت» هم پوشانی دارد. همانگونه  که مفاهیم «تقلید» (mimesis) از یک الگوی موجود یا آرمانی، «بازنمایی»(representation) و صنعتگری(artisan) آن را همراهی…

اگر لوسین فروید (Lucien Freud) را  نقاش از شکل‌انداختن چهره و اندام انسانی، با مبالغه بر خطوط و رنگ‌ها، چین و شکن‌ها و افزودن بر فشار هستی در واقعیتی که کالبدی انسان، بدانیم، فرانسیس بیکن (Francis Bacon) را باید نقاش چهره‌ها و…

خسروی ِ سال‌های دور، جوانی خوش‌رو است و شاد و خندان. برون‌آمده از خانواده‌ای که دوستشان دارد. پدری که برای او  الگویی از صداقت و از خود‌گذشتگی است. با آرزوهایی که دیگران چندان آن‌ها را نمی‌فهمند. خسروی آن سال‌ها باید همچون پدر و سنت…

همیشه کسی «در جستجوی زمان از دست‌رفته»‌ خود است. کسی مثل سحابی. از تهران به ایتالیا و فرانسه. از سینما به ادبیات و نقاشی. همیشه کسی هست که ظرافت پروست، دنیای  خیالین و واقعیت تلخ زندگی او را با شادمانی و رنج‌ها و خنده‌های شبانه‌اش درک کند.…

کوچه‌های رشت در غروب‌های نمناک شب‌های تابستان. کوچه‌های تنگ خیابان‌های پاریس ِ انقلابی ِ رمان ِ بینوایان هوگو. و کتابخانه‌ای در رشت. فضایی افسانه‌ای که گویی تمام کتاب‌های جهان را در خود جای داده است. در کتابفروشی‌های شهر، پرسه زدن برای…

تهران، شهر دردمندی است. شهری که بسیار بر آن جفا رفته است. تهران، شهری است که بسیار دشنام می‌خورد. شهر صبوری است: آرام و کم توقع. زشت است اما در زشتی خود، زیبایی شاعرانه‌ای دارد. تهران، شهری است که شاعری عاشق دارد. سپانلو. دانشگاه تهران جایی…