مرور رده

یادداشت‌ها

امیدی زنانه برای جهان وامانده و شرایط اسف‌بار ما

به مناسبت 8 مارس، روز جهانی زن / ناصر فکوهی ترامپیسم در آمریکا، قدیمی‌‌ترین دموکراسی مدرن جهان- که امسال دویست و پنجاهمین سالگرد استقلال خود را جشن‌ می‌گیرد- در کمتر از دو ماه از روی کار آمدن دوباره دونالد ترامپ، غوغایی به پا کرده است.…

خاطرات فضا (۵): خلوتگاه؟ کدام خلوتگاه؟

«جدایی از جمع» به مثابه اندیشه‌ای ذهنی و فیزیکی و کالبدی، بیشتر یک تخیل و توهم دست‌نایافتنی است تا  امکانی که بتواند در واقعیت تحقق پیدا کند و به سادگی در دسترس باشد. دست‌کم می‌توان گفت این جدایی آنجا هم که ممکن باشد، «نسبی» است و…

پاره‌های اندیشه و هنر (۳۳): جغرافیای صمیمانه پوست

داوید لوبروتون / برگردان ناصر فکوهی انسان، موقعیتی دارد که در پوستش تعریف می‌شود. پوست عاملی است برای فردیت او و موجودیت اجتماعی‌اش : کالبد، فضایی است که خود را به تماشا و به خوانش دیگران و خود می‌گذارد. پوست به صورت خاص، امری…

خاطرات فضا(۴): من/ ما/ کیهان

بازی به یادآوردن و بازسازی خاطراتی که در ذهنیت ما بی‌شک ترکیبی از واقعیت‌ها و احساسات و خیال‌ها و رویا‌ها، یا اشکالی دگرگون شده از میلیاردها تصویری هستند که با زبان و حس‌های خود در طول زمان زیسته ساخته‌ایم و حال شکلی از روابط الکتروشیمیایی…

کوته‌نوشت‌های اجتماعی(۶۲): محتواى امر سیاسى‏

امر سياسى را باید عامل اساسى تنظيم نظام در نظر گرفت. در همين معنى و با توجه به فرايند تكرار‌پذير نظم /‏ تنش، امر سياسى وظيفه خطير توليد و بازتوليد انسجام اجتماعى را برعهده دارد. منظور آن است كه امر سياسى بايد بتواند پيوند‌هاى…

خاطرات فضا(۳): خلوت ِ من

خاطرات فضا(3): خلوت ِ من دوران کودکی من بیش از هر چیز برایم با «خلوت» و «فضای دنج»،همراه و هم‌معنی بود. این همراهی به گونه‌ای با همان مفاهیمی انطباق دارد که امروز ما آن‌ها را «مردم‌ستیزی» یا عامیانه‌تر «مردم‌گریزی»(misanthropy) و…

پاره های اندیشه و هنر (۳۵): فیلیپ دسکولا : انسان‌شناسی طبیعت

انسان‌‌شناسی همواره درگیر این پرسش بوده است که آیا روابط میان طبیعت و فرهنگ، روابطی  پیوستاری هستند یا ناپیوستاری، مسئله‌‌ای که بسیاری آن را بهترین زمینه پژوهش برای این شکل خاص از دانش انسانی (انسان‌شناسی) می‌‌‌دانند (...) با این…

کوته‌نوشت‌های اجتماعی(۶۱): دانش بومی

دو مفهوم دانش بومی و بومی‌سازی در چند دهۀ اخیر مقبولیت زیادی به دست آورده‌‌اند. این اقبال را شاید بتوان به مثابۀ واکنشی درک کرد در برابر دوره‌‌ای خاص، در نیمۀ اول قرن بیستم تا سال‌های دهۀ 1960، که در طول آن درک اساسی  از توسعه، بر…

هنرمندی روشنفکر

سخنی کوتاه درباره چهره نگاری های آرش تنهایی ناصر فکوهی «آرش تنهایی» هنرمندی است روشنفکر. یک ویژگی که لزوما نمی‌توان آن را به همه هنرمندان نسبت داد. این گفته، یک پیش‌داوری و گزاره‌ای مثبت یا منفی بر کار او نیست؛ چه…

خاطرات فضا (۲): تنهایی ِ انبوه

ناصر فکوهی درد، فضایی‌است درونی. یا شاید بهتر باشد بگوییم فضایی که بسیاری گریزی جز آن ندارند که با تنهایی تجربه‌اش کنند. کسانی همچون کودکی که من بودم.  البته،شکی نیست که اگر  در کنار تنهایی تو، کسی در کنارت باشد، دستی که آن را بگیری، که…