ناصر فکوهی

 پیرمردهای مهربان ِ شهرک‌ غرب یا چگونه «مرد نارنجی» راه‌حل مشکل ما شد؟ سال‌ها پیش بود که هنوز اوضاع و احوال و مشکلات زندگی به سختی امروز نرسیده بودند. در شهرک غرب که قرار بود روزگاری «بورلی هیلز» ایران بشود، پیرمردهای مهربانی که هر…

 با همکاری بهنام پاشایی اهمیت کار داروین خروج از تفکر بدنِ تفکیک‌شدۀ انسان و حیوان است که در انتهای قرن بیستم به صورت یکی از تزهای بسیار مدرن درمی‌آید. این تفکر که بدن نتیجۀ یک تغییر و تحوّل است و نه چیزی که یکباره شکل گرفته…

 Body روی ویلیس ترجمه ناصر فکوهی در انسان‌شناسی، بدن همواره به مثابه مفهومی نسبی شناخته شده است که مشروط به تمامیت‌های پیچیده دیگری در طیفی از جامعه تا کیهان، بوده و خود آن‌ها را مشروط می‌کند. یکی از نوشته‌های…

خاطرات فضا(1)/ به رنگ خون نخستین خاطره زندگی من، شاید همان چیزی که از هر کودکی بتوان انتظار داشت: یک «ضربه» (تروما) بر نزدیکترین و صمیمی‌ترین فضایی که می‌شناختم (و می‌شناسم): بدنم بود. شاید بیش از پنجاه سال پیش؛ شاید یک زمستان؛ شاید…

بوطیقای شهر/ پیر سانسو/ جلد اول/ ترجمه ناصر فکوهی و زهره دودانگه/ کتابکده کسری/ 1399   دربارۀ رویکردی ابژکتال به شهر  به نظر می‌رسد این امری پذیرفته شده است که می‌توان زوجی را که سوژه و ابژه را می‌سازند، از یکدیگر جدا کرد. یک…

نوشته زهره روحی زمانی می‌رسد که تمنای گفتن از «خود»، تو را راوی زندگی‌ات می‌کند... یا نه، نقال احساس‌های پر فراز و نشیبت از چیستیِ خود. گاه با کلماتی جادویی و سیّال در شعری روان و گاه با بومی و رنگی... مهم تمنای نازدودنیِ «گفتن» است: چون…

 مبانی انسان‌شناسی / ناصر فکوهی / تهران/ چاپ دوازدهم / نشر نی/ 1402 تحول انسان‌شناسي در قرن بيستم از نيمه قرن نوزده و به خصوص از ابتداي قرن بيستم ميلادي اروپا مركز جهاني علوم اجتماعي به حساب مي‌آمد و اين علوم را با تأثيرپذيري از خود…

بندیکت آندرسون در کتاب «جماعت‌های خیالین» (B. Anderson; Imagined Community, 1983) اندیشه‌ای را در دوره مدرن باز می‌کند که برای درک رابطه میان میراث فرهنگی مادی و غیر مادی در هر پهنه‌ای و ساختارهای سیاسی آن پهنه اعم از ساختارهای پیش‌مدرن و…

پاریس، یک فرهنگ عاشقانه، ناصر فکوهی، تهران، انتشارات گهگاه، 1403 اگر مردی چنان خوش‌اقبال بوده‌اید که جوانی‌‌اش را در پاریس گذرانده، بقیه عمر، هرکجا باشید، او هم کنارتان خواهد بود: پاریس جشنی بی‌کران است. ارنست همینگوی*…

طنز نه به مثابه یک سبک و شکل در کلام یا رفتار، بلکه به مثابه یک استراتژی زبانی/ شناختی هوشمندانه، همواره یکی از مهم‌ترین ابزارهایی بوده است که در برابر استبداد و ستمِ فرادستان، در دست فرودستان بوده است. هم از این رو ممنوعیت «زبان» و «حرکت»،…