یحیی امامی پزشک جوانی که با شور و علاقه ی واقعی و درونی به سوی تحصیل جامعه شناسی روی آورده بود و در عمر کوتاه و پرثمر خود نه تنها تحصیلات خود را در مقطع دکترای جامعه شناسی در دانشکده علوم اجتاعی دانشگاه تهران به پیش برده بود، بلکه چندین اثر بسیار پراهمیت را در حوزه فلسفه علوم اجتماعی و به ویژه تاریخ و فلسفه اجتماعی علم به فارسی ترجمه کرده و چندین طرح پژوهشی را نیز در همین زمینه به اجرا در آورده بود، چهارشنبه گذشته هنگامی که در یک ماموریت برای مکان یابی رصد خانه ملی ایران به کاشان رفته بود در یک تصادف رانندگی مجروح و همان شب درگذشت. امامی جوانی خوش فکر و پرکار بود که آشنایی من با او از دانشگاه شروع شد و به سرعت به همکاری وی در پایگاه «انسان شناسی و فرهنگ» کشید، علاقه ای که وی به ترجمه آثار متفکران معاصر پسامدرن فرانسوی داشت وی را واداشته بود که برغم مشکلات بسیار زیادی که ترجمه این آثار از زبان انگلیسی داشت و خود کاملا به آنها واقف بود، دست به ترجمه آنها بزند. نخستین برخورد و گفتگوی طولانی ما نیز به درخواست خود وی برای بحث درباره معادل هایی مناسب در ترجمه کتاب فوکو «پیدایش کلینیک» انجام گرفت. از همین ملاقات من جذب اخلاق و فروتنی او شدم زیرا برغم مخالفت سرسختانه ای که به ترجمه آثار فرانسوی از زبان انگلیسی ابراز کردم او با خوش رویی و خوش اخلاقی خاص خودش و ضمن تایید سخنان من، بر ضرورت برگرداندن این آثار ولو با اشکال و نقصان هایی به زبان فارسی، و نبود مترجمانی توانا که بتوانند این کار را از زبان فرانسه انجام دهند، تاکید کرد، واقعیتی که من نمی توانستم انکار کنم.
بهر رو پس از این ملاقات که به حدود دو سال پیش باز می گردد روابط دوستی ما آغاز شد و امامی هر جا می توانست به ما در کارهایمان بدون هیچ چشم داشتی کمک می کرد: از جمله مقدمه کتاب بوردیو دربارعلم و مقدمه ای از کتاب دیگری درباره بوردیو را برای چاپ در اختیار پایگاه گذاشت. رابطه ما تا همین چند ماه پیش نیز با صمیمیت ادامه داشت و کمی پیش از سفر من به خارج امامی را دیدم که باهمان علاقمندی همیشگی کتاب «کلمات و اشیاء » فوکورا که به پایان رسله بود به من نشان داد و تقاضا داشت که در این مورد کتاب اظهار نظر کنم که متاسقنه فرصت چنین کاری را نداشتم.
شنیدن خبر مرگ این دوست و همکار ، عضو انجمن جامعه شناسی و عضو هیات علمی مرکز تحقیقات علمی کشور، بی شک ضایع بزرگی برای جامعه علمی ایرانی، به حساب می آید: ما جوانی را از دست دادیم که بدون تردید آینده علمی درخشانی می داشت و می توانست منشاء خدمات بزرگی برای آینده کشور ما باشد.
یادش گرامی و روحش شاد.
برخی از آثار علمی دکتر امامی:
۱- علم علم و تامل پذیری بوردیو، ۱۳۸۵
۲- مهندسی ژنتیک و آینده سرشت انسان تاملی در مسائل اخلاقی، حقوقی و فلسفی شبیه سازی انسان، یورگن هابر ماس انتشارات نقش و نگار ۱۳۸۴
۳ -پیدایش کلینیک: دیرینه شناسی ادراک پزشکی : میشل فوکو: انتشارات نقش و نگار ۱۳۸۴
۴ – سی سال تولید جهانی علم ایران به همراه شاپور اعتماد و مسعود مهرابی: نشر: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور ۱۳۸۳
