شهر برای اکثر مردم جایی است که در آن خانه دارند، کار کرده، یا نیازهای زیستیشان را تامین میکنند. اما شهر، بدون برخورداری از یک نظام حسی پنجگانه که پیرامون را به نظامشناختی ما برساند و بدون قابلیت پردازش این دادهها در ناخودآگاه و سپس خودآگاه ما، در ترکیبشان با تمام دادههای دیگر زیستی و فرهنگی، نمیتواند چیزی جز فضایی از موادی بیمعنا و شکلی توخالی و حتی آسیبزا باشد.